حکمت ۹ نهج‌البلاغه:اقبال و ادبار دنیا
با اقبال دنیا، خوبی‌ها عاریتی است؛ با ادبارش، همه از بین می‌رود.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صبح هامون هر روز یک حکمت از نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علی (ع) را می‌خوانیم.
إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْیَا عَلَى [قَوْمٍ أَعَارَتْهُمْ مَحَاسِنَ غَیْرِهِمْ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُمْ سَلَبَتْهُمْ مَحَاسِنَ أَنْفُسِهِمْ] أَحَدٍ، أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَیْرِهِ، وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ، سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ نَفْسِه
وقتی که دنیا به قومی روی آورد، خوبی‌های دیگران را به آنها عاریت دهد و چون پشت کند، خوبی‌هایشان را از ایشان بستاند.
انتهای خبر/
دیدگاهتان را بنویسید